Garłacz pomorski należy do największych garłaczy i to nie tylko wśród długonogich, ale także wśród pozostałych garłaczy. Na pierwszy rzut oka zwraca uwagę jego krępa sylwetka, duże, nie oddzielone w dolnej części od linii tułowia gardło oraz obficie upierzone nogi. Często bywa hodowany z tzw. angielskim wzorem rysunku, tj. z białym półksiężycem na barwnym gardle (ale bez róż na skrzydłach, które są niedopuszczalne). Imponującego wyglądu dodaje mu wyprostowana postawa. Tułów powinien być noszony pod kątem 60 stopni.
Do najbardziej rozpowszechnionych odmian barwnych garłacza pomorskiego należą gołębie z angielskim wzorem rysunku, następnie jednobarwne czarne, niebieskie, czerwone i żółte, srokate, i oczywiście także gołębie białe. Gołębie z angielskim wzorem rysunku mają oprócz białego półksiężyca na piersi także biało upierzony brzuch i golenie, białe łapcie i grzbiet, i 7 – 10 skrajnych lotek I rzędu.
Cechy zewnętrzne garłaczy pomorskich oceniane są w następującej kolejności: postawa, kształt i rozmiary (szczególnie szerokość) ciała, wielkość i kształt gardła, łapcie, sępie pióra. Dopiero w drugiej kolejności oceniana jest barwa i zwór rysunku na upierzeniu, a na końcu barwa oczu i dzioba.
